Oké, wat is onvoorwaardelijke liefde nou echt? Betekent het dat alles binnen deze liefde kan en mag zonder enige consequenties? Nee. Zeker niet. Het is eerder het tegenovergestelde. De onvoorwaardelijke liefde waar we meestal aan denken en over praten, is een vrij eenzijdige. Namelijk, die vanuit jezelf naar de ander toe. Houden van iemands ware zelf en al het menselijke eromheen volledig aanvaarden. Prachtig natuurlijk. En absoluut een belangrijk onderdeel van onvoorwaardelijke liefde. Maar er zijn nog twee onderdelen die vaak vergeten worden.

Onvoorwaardelijke liefde is incompleet zonder de aanwezigheid van jouw volledige zelf

De liefde binnen een relatie is niet onvoorwaardelijk als je niet volledig jezelf kunt zijn. Als jij de ander in zijn of haar volledigheid aanvaardt, maar jezelf ondertussen (stiekem) zit aan te passen, probeert te veranderen, je grenzen en behoeften aan het afstemmen bent op die van de ander, delen van jezelf wegstopt, verbloemt of uitvergroot, dan is de liefde tussen jullie niet onvoorwaardelijk. Onvoorwaardelijk betekent dat je zonder hartkloppingen jezelf kunt zijn en je durft te laten dragen in deze authenticiteit (of je jezelf nou superleuk vindt of niet).

Het derde onderdeel van onvoorwaardelijke liefde

Naast het aanvaarden van de ander en het authentiek jezelf zijn, betekent onvoorwaardelijke liefde ook je hart openhouden wanneer je je kwetsbaar voelt; bereid zijn om jezelf open te stellen op de allermoeilijkste momenten. Wanneer je bang bent om afgewezen of verlaten te worden, wanneer je je schaamt of schuldig voelt (of dat nou terecht is of niet). Op deze manier neem je jullie verbinding serieus – ook als die even niet voelt of eruit ziet zoals je graag zou willen.

In vrijheid verbonden met elkaar

Onvoorwaardelijke liefde kun je zien als twee ware zelven die in vrijheid met elkaar verbonden zijn en hun harten niet sluiten wanneer het moeilijk wordt. Dat betekent dus niet alleen het aanvaarden en omarmen van, maar ook het eerlijk zijn over en serieus nemen van elkaars menselijkheid en de realiteit van de relatie.

Hoe dit eruit ziet in de praktijk

Onvoorwaardelijke liefde betekent dus JUIST je ruimte innemen, grenzen en behoeften aangeven (ook als je liever had gehad dat ze niet bestonden), en het bijvoorbeeld bespreekbaar maken wanneer de relatie niet meer voedend (genoeg) voelt voor jou. Werkelijk met elkaar verbinden, betekent jouw ervaring in het hier-en-nu oordeelvrij verwelkomen en proberen datzelfde voor de ander te doen. Daarmee voorkom je dat je gebeurtenissen, bewust of onbewust, aan jullie liefde voor elkaar gaat koppelen en zorg je er dus voor dat deze vrij kan blijven stromen.

Wat als jouw liefde op dit moment niet onvoorwaardelijk is?

Je liefde hoeft niet onvoorwaardelijk te zijn om een fijne relatie te kunnen hebben. Daar zitten geen voorwaarden aan. Als beide partijen er gelukkig van worden, is het een geslaagde relatie. Simpel.

We dragen allemaal de rugzakjes van ons verleden met ons mee en dat betekent meestal dat we nog heel veel te ontleren hebben op de weg naar onvoorwaardelijke(re) liefde. Het goede nieuws is dat onvoorwaardelijk liefde in jezelf ontstaat en bestaat. Jij kunt daar dus helemaal zelf mee gaan oefenen als je die behoefte voelt.

Zelfcompassie als tool voor (meer) onvoorwaardelijke liefde

Als er iets is dat je helpt meer met een open hart te leven, is het wel zelfcompassie. Zelfcompassie helpt je jouw eigenwaarde los te maken van welke voorwaarde of omstandigheid dan ook, waardoor het steeds makkelijker wordt om je authentieke zelf te zijn (of er weer bij terug te komen).

Probeer met een open hart lief te hebben en te leven – open in aanvaarding en open in expressie, naar binnen én naar buiten – en al je relaties, zowel die met anderen, als die met jezelf en het leven, zullen steeds liefdevoller en onvoorwaardelijker worden.